ایران و روابط بین الملل

چین و ایالات متحده آمریکا

روابط چین و ایالات متحده در دوران پس از جنگ سرد، ترکیبی پیچیده از همکاری و تعارض را شامل می گردد. از ۱۹۸۹ ملاحظات بین المللی و داخلی گوناگونی بر روابط این دو قدرت تأثیر داشته است.بروز حادثه ی میدان تیان آمن یکی از مهم ترین مسائلی بود که بر روابط دو جانبه تأثیر گذاشته و آن را دچار آفت قابل ملاحظه ای نمود.در این دوران ایالات متحده فشار زیادی برای تغییر رفتار چین در عرصه ی خارجی و سیاست های داخلی آن به عمل آورد که به نظر می رسید در تعارض با منابع و ارزش های ایالات متحده است.در فاصله ی سال های ۲۰۰۱-۱۹۷۷ (یعنی دور دوم ریاست جمهوری کلینتون) روابط دو کشور قدری بازسازی شده و تا حدودی به ثبات رسید.هرچند مباحث جدی در مورد روابط دوجانبه به خصوص در  واشگتن هم چنان ادامه داشت. ورود به هزاره ی جدید و بروز حوادث ۱۱ سپتامبر تمامی تعاملات بین المللی از جمله رابطه ی ایالات متحده و چین را تحت تأثیر قرار داد.در همین رابطه سفیر ایالات متحده در چین اظهار نمود که حوادث ۱۱ سپتامبر ثابت کرد که آمریکا دشمنانی واقعی و جدی دارد که چین جزء آنان تلقی نمی گردد.هر دو کشور در زمینه مبارزه با تروریسم به خوبی به همکاری با یکدیگر پرداختند.البته در بعضی موارد به ویژه جنگ عراق اختلاف دیدگاه هایی بین دو کشور وجود داشت.

الگویی که ایالات متحده در دوران بوش در مقابل چین برگزید، بر پایه ی همکاری و مسالمت و پرهیز از تعارضات بود.به ویژه که در این دوران ایالات متحده در عرصه ی سیاست خارجی درگیر مسائلی چون جنگ عراق و افغانستان بود.در همین راستا رهبران آمریکا، تایوان را تحت فشار قرار دادند تا از اتخاذ تصمیمات تحریک کننده علیه چین بپرهیزد و از فشار در مورد وضعیت دموکراسی در جامعه چین نیز کاستند.حضور هوجین تائو در سال ۲۰۰۳ در رأس قدرت چین نیز با استقبال از زاویه ی مثبت و سازنده شکل گرفته در روابط دو جانبه همراه شد.تأکید هوجین تائو بر ارتقاء مشروعیت قدرت سیاسی حزب و تقویت توسعه ی ملی که نیازمند اجتناب کشور از تنش های بین المللی بود، بر روابط دو کشور اثری مثبت داشت.

نگاه به روابط دو کشور در عصر حاضر و در دوران پس از روی کار آمدن باراک اوباما در سال ۲۰۰۸ در آمریکا و انتخاب مجدد هوجین تائو به دبیر کلی حزب در سال ۲۰۰۷، موید ادامه روند مثبت پیشین می باشد.جهانی شدن اقتصاد و وابستگی متقابل عمیق دو کشور به یکدیگر از یک طرف و تمرکز چین بر توسعه ی صلح آمیز بر پایه ی پیشرفت اقتصادی در عرصه ی داخلی و بین المللی، روابط اقتصادی دو کشور را به عنوان مهمترین بعد روابط دو جانبه معرفی می نماید که می تواند در سایر حوزه ها نیز معین روابط طرفین باشد.