ایران و روابط بین الملل

چین و جذب سرمایه ی خارجی

جریان سیال و پرتحرک سرمایه گذاری های مستقیم خارجی امروزه جدیدترین نمود جهانی شدن اقتصاد است. در پرتو فرآیند جهانی شدن، سرمایه ها با هدف کسب سود بیشتر به آسانی و با حجمی عظیم در سراسر جهان در حرکت می باشند و این جریان سیال زمینه ساز تحولات اقتصادی مهم در سراسر جهان و در نهایت پویایی و حیات سرمایه داری جهانی است.کشور چین نیز در دوران پسا اصلاحات به این باور رسید که سرمایه ی خارجی برای کاهش شکاف سرمایه، ورود فناوری پیشرفته، ارتقا سطح صادرات، گسترش مبادلات خارجی و نهایتاً رشد اقتصادی مفید خواهد بود.نیروی کار ارزان و فروان، رشد سریع، گسترش تقاضا و سیاست های تشویقی مختلف، چین را به مقصدی جذاب برای سرمایه گذاران خارجی بدل نمود. اعلام قانون سرمایه گذاری مشترک در سال ۱۹۷۹ در همین راستا صورت پذیرفت.

در سال ۱۹۸۹ میزان جریان سرمایه گذاری های مستقیم خارجی وارد شده به چن ن ۳/۴ میلیارد دلار معادل ۱/۷% کل جریان FDI (سرمایه گذاری مستقیم خارجی) در جهان بود.در فاصله ی سال های ۱۹۹۷ تا۲۰۰۰ میزان سرمایه گذاری مستقیم خارجیجذب شده به چین بین ۴۰ تا ۴۵ میلیارد دلار تثبیت شد.با ورود به هزاره ی جدید میزان جریان FDI در کل جهان به واسطه رکود اقتصادی از ۱/۳ تریلیون دلار در سال ۲۰۰۰ به ۸۱۷ میلیارد دلار در ۲۰۰۱ و ۶۷۸ میلیارد دلار در ۲۰۰۲ و سرانجام ۵۵۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۳ کاهش یافت.با این وجود ذب جریان FDI به چین روند صعودی خود را در فاصله ۲۰۰۴-۲۰۰۰ حفظ نمود، به طوری که سهم آن از کل جریان های FDI در جهان از ۲/۹% در سال ۲۰۰۰ به بیش از ۹% در ۲۰۰۴ افزایش یافت.

ورود گستره ی جریان های FDI  به چین منجر به رونق فعالیت اقتصادی مستقیم خارجی در این سرزمین شد و زمینه را برای تحقق یمی دیگر از مولفه های جهانی شدن، یعنی جهانی شدن تولید فراهم نمود.در جهانی شدن تولید نقش شرکت های چند ملیتی کلیدی است، این شرکت ها با هدف دستیابی به منابع مورد نیاز و عوامل تولید ارزان قیمت از جمله نیروی کار، و به منظور به حداکثر رساندن سود و برخوردار شدن از مزیت رقابتی به سوی بازارهای خارجی حرکت و در سایر کشورها سرمایه گذاری می کنند.

با پایان سال ۲۰۰۱ بیش از ۸۰ % از ۵۰۰ شرکت برتر در زمینه حمل و نقل بین المللی برای فعالیت اقتصادی مستقیم وارد چین شده بودند.در طول زمان، فعالیت اقتصادی با سرمایه گذاری خارجی(FIE) رشد چشم گیری داشته است و اقتصاد چین را بیش از پیش با فرآیند جهانی شدن پیوند داده است. در آغاز برنامه اصلاحات، نقش FIE در صادرات و واردات چین ناچیز و کم تر از ۱% از کل ارزش صادرات و واردات کشور را به خود اختصاص می داد.با این حال نقش FIE در اقتصاد چین در دهه ۱۹۹۰ به سرعت افزایش یافت و با شروع هزاره جدیدسهم FIE از صادرات و واردات به بیش از ۵۰% رسید.