در حقوق ایران نکاح بر دو قسم است: نکاح منقطع که آن را متعه نیز می گویند و نکاح داعم. با توجه به آن که نکاح موقت در فقه اسلامی و قانون مدنی وجود دارد ، به اختصار در خصوص آن و سپس نکاح داعم اشاره می شود .

مبحث اول- نکاح موقت:

نکاح موقت،مخصوص مذهب تشیع است و در کشور های غربی و همین طور کشور های اسلامی مه تحت تأثیر مذهب تسنن هستند، این نوع نکاح مورد قبول واقع نشده است.

پیروان مذهب تشیع در خصوص اعتبار نکاح موقت به آیه۲۴ سوره نساء اشاره می کنند که می گوید: ((فما استمتعتم به منهن فاتوهن اجورهن فریضه)). مذهب شیعه با تکیه بر سنت رسول اللهه، روایات اهل بیت، عصمت و طهارت، منظور از استمتاع را در آیه، متعه قلمداد کرده اند و می گویند معنی این آیه چنین است که: ((اگر زنان را به متعه می گیرید باید مهر آنان را بپردازید)). از این آیه شریفه آن چه پیداست، جواز استمتاع از زن و به تبع آن تکلیف به پرداخت اجرت آن به زن می باشد، نه جواز عقد نکاح متعه، که بر اساس این برداشت های متفاوت ، در فقه عامه، ازدواج موقت مجاز و معتبر شناخته نشده است. این موضوع همواره یکی از مساعل مورد اختلاف علمای اهل سنت و جماعت بوده و استدلال ایشان هم این بوده که تأسیس نکاح منقطع پس از پیغمبر اکرم(ص) به وسیله خلیفه دوم عمر فسخ گردیده است.