اینها که گفته شد شاخه های اصلی حقوق عمومی می باشد.

برخی از اصول حقوق عمومی:

۱٫ حاکمیت قانون: این یکی از اصول مهم حقوق عمومی است. به این معنا که هر گونه استفاده خودسرانه و مستبدانه از قدرت در تصمیم گیری دولتی یا اداری ممنوع است.لذا هر تصمیمی و اقدامی باید براساس قانون باشد.گ

۲٫ برخورداری از امنیت: این اصل به این معنا می باشد که به حقوق مادی و معنوی فرد، و به تمامیت جسمانی و روحی او و بستگان وی نباید آسیبی و یا لطمه ای وارد شود. برخورداری از امنیت برای افراد جامعه یک حق اساسی و ذاتی می باشد.

۳٫ تساوی در مقابل قانون : که همگان باید در مقابل قانون برابر باشند و تامین این امر بر عهده ی مقامات حکومتی می باشد.

۴٫ رعایت حقوق و آزادی های فردی و حقوق شهروندی: که روشن است و مورد اشاره هم قرار گرفت.

۵٫ وجود قانونی که حاکمیت را تاسیس و به جریان می اندازد. ( همان قانون اساسی )

البته اصول دیگری هم وجود دارد ولی ما در این قسمت فقط می خواهیم خواننده ی محترم به طور اجمال با حقوق عمومی و برخی اصول آن برای آمادگی جهت ورود به مبحث اصلی آشنا شود و لذا از اطناب کلام و تفصیل مطلب خودداری می کنیم و به همین مقدار بسنده می نماییم.

درباره ی حقوق عمومی اصولا می گویند، این رشته جدید! و نو است و مفاهیم مرتبط با آن مثل: حکمرانی، کشور، حاکمیت، پارلمان  ( مجلس)، نهادهای کنترل(مهار) کننده ی قدرت، قانون اساسی، مشروعیت و مقبولیت قدرت سیاسی، حقوق شهروندی و حقوق بشر، اصل کرامت  انسانی، اعطای تابعیت سیاسی و غیره نیز بالطبع جدید و نو می باشند. امروزه در آثار بزرگان حقوق عمومی، به طور معمول عناوین زیر به عنوان مبانی اصلی حقوق عمومی بیان می شود: حکمرانی، سیاست، نمایندگی، حاکمیت، قدرت موسس و حق.

ما در این تحقیق خواهیم دید که این مفاهیم و مبانی در ایران عهد کهن هم بوده اند.

تنها یک نکته مانده است که پیش از ورود به بحث اصلی توضیح می دهیم: منظور ما از ایران عهد کهن، ایران باستان نیست. ایران عهد کهن، پیش  از دوره ای است که به نام ایران باستان می شناسیم. می توان در یک تقسیم بندی کلی، تاریخ ایران را این گونه تقسیم کرد:

1. از آغاز تا پیش از دولت مادها ( یعنی از حدود دوازده هزار پیش تا حدود سه هزار سال پیش)،ایران کهن است .
2. از ماها تا پایان ساسانیان( یعنی از حدود سه هزار سال پیش تا ۱۴۰۰ سال پیش ) ایران باستان است.
3. از پس از سقوط ساسانیان تا کنون، یعنی چهارده قرن اخیر، که ایران نو یا ایران پس از اسلام است.

ما می خواهیم نگاهی به مبانی حقوق عمومی در دوره ی کهن تاریخ ایران یعنی دورترین زمان ممکن بینداریم . بنابراین خواننده ی محترم توجه داشته باشد که سخن از چه زمانه ی دور و دیری است.

اینک با توجه به مطالبی که داشتیم، آماده شویم تا با هم به اعماق تاریخ ایران برویم. به حدود نه هزار سال پیش و از آنجا سفر خود را به این سو آغاز کنیم و در راه خود به دنبال مبانی حقوق عمومی بگردیم.

به این دلیل گفتیم نه هزار سال پیش که در اینجا آغاز بحث مان را از آن زمان، یعنی حدود هفت هزار سال پیش از زایش مسیح که دولت به معنای تمام کلمه در ایران تشکیل شده است را، شروع می کنیم.