گفتار چهارم:هندوستان
کشور جمهوری هندوستان که اغبل مردمان ما با نام هند یا هندوستان از ان یاد می کنند با وسعت ۳/۴۰۲/۸۷۳ کیلومتر مربع(تقریباً دوبرابر ایران) در جنوب قاره آسیا قرار دارد.از نظر وسعت هفتمین کشور دنیا می باشد.هم چنین با دارا بودن جمعیتی در حدود ۱/۲۱۰/۱۹۳/۴۲۲ نفر دارای مقام دوم جمعیت در نیا (پس از چین) می باشد.نزدیک به یک ششم جمعیت دنیا در هند می باشند.زبان رسمی این کشور هندی و انگلیسی می باشد.ولی باید دانست در گذشته، زبان مردمان هند ایرانی و فارسی بوده است.جدای از اینکه ریشه زبان هندی، ایرانی است.در حدود هشتصد سال زبان فارسی، اصلی ترین زبان مردمان این کشور بود.زبان فارسی امروزین در دوره ی غزنویان به هند راه یافت و سپس با فرمانروایی دودمان گورکانیان هند، زبان رسمی آنجا گردید.
هم اکنون نام کشور هندوستان در زبان های بین المللی (به طور مشخص در انگلیش) ایندیا گفته می شود که واژه ایندیا به طور کامل برگرفته از زبان پارسی ایران است.
ضمن اینکه خود کلمه ی هند هم فارسی می باشد.واحد پول این کشور «روپیه هند» می باشد.
هند، بخش بزرگ جنوب آسیا و شبه قاره هند را به خود اختصاص داده است.این کشور با پاکستان، بنگلادش، نپال، بوتان، برمه و چین هم مرز است.
کشور هندوستان دارای جغرافیای متنوعی می باشد و شامل کوه، بیابان، دشت، تپه و فلات می شود.
هند دارای منابع اصلی مواد معدنی مثل زغال سنگ، آهن، منگنز، میکا، بوکیست، تیتانیوم، کرومیت، گاز طبیعی، الماس، نفت خام، سنگ آهک و توریم می باشد.
سرزمین هندوستان را از نظر دین و مذهب کشور هفتادوملت می گویند.چچراکه در این سرزمین از ادیان و مذاهب و فرقه های گوناگون مذهبی وجود دارد.ولی بیشتر آن ها ریشه در آیئن های هندو، اسلام و بودایی دارد.
از جمله اقلیت های دینی قابل ذکر در هندوستان زرتشتیان هستند که به پارسی معروف می باشند که در سده های نخستین یورش تازیان به ایران، از کشور و زادگاه اصلی خود یعنی ایران به هند مهاجرت کرده اند و بیشتر در مناطق مختلف گجرات و مهاراشترا (به مرکزیت بمبئی) اقامت گزیدند.آنان دارای جمعیت کم (برخی گویند کمتر از دویست هزارنفر می باشد ولی برخی آمارها تعداد انان را اندکی بیش از یکصدهزار نفر بیان می کند) می باشند ولی با وجود این جمعیت کم، در طول تاریخ حضور خود در آنجا توانسته اند به خوبی و با سرافرازی و موفقیت زندگی کنند.جا دارد بیان شود که بسیاری از شریان های اصلی اقتصادی آنجا را در اختیار دارند و از نظر مالی و اقتصادی بسیار موفق بوده اند.چنانکه هم اینک هفده درصد از کل اقتصاد هند با آن جمعیت انبوه یک میلیاردو ودیست میلیون نفری، در دست همین یکصدهزار نفر زرتشتی ایرانی مشرکت های بزرگی همچون «تاتا» و «گودریج» متعلق به پارسیان هند (یعنی زرتشتیان ایرانی الاصل) می باشد.
کشور هند شامل ۲۸ ایالت و نیز هفت ناحیه ی به هم پیوسته می باشد.کشور هند در سال ۱۹۵۰ میلادی حکومت جمهوری مستقل خود را اعلام نمود، ولی جالب اینکه به علت عضویت اتحادیه کشورهای مشترک المنافع بریتانیا درآمد.
در خصوص تاریخ و تمدن هند که بی گمان بسیار مرتبط و متأثر از تاریخ و تمدن ایارن است، می توان گفت، تمدن حوزه ی رود سند با دیرینگی نزدیک و مقارن به تمدن شهر سوخته در ایران از تمدن های شناخته شده هندوستان می باشد.
البته بر اساس اسناد موجود مرتبط مربوط به تاریخ ایرانیان و نیز اشاره های کتاب هایی مانند اوستا به خصوص در بخش وندی داد می توان استنباط کرد که در سومین دوره ی کوچ ایرها از ایرانویچ به سوی جنوب، تا نزدیک رود سند و جاهاییی از هندوسان مثل پنجاب رفته باشند.و با توجه به وجود برخی باورهای استوار میان هندیان که ریشه از نشان تاریخ و ارزش های ایرانی در ک زمان دور دارد، می توان دریافت که پس از پیدایش تمدن ایران، در ادامه کوچ و مهاجرت و پیش روی برخی ایرانیان به سوی جنوب تر، تمودن هندیان نیز به مرور شکل گرفته است.
چنانکه در پس از ایجاد تمدن شهر سوخته در ایران، تمدن هند نیز در آنجا به تأسی و تأثیر پذیری از آن برپا شده باشد و شاید از همین رو می باشد که یافته های باستان شناسی حکایت از ان می کند که تمدن حوزه ی رود سند با تمدن شهر سوخته در ایران، مراودات نزدیک داشته است.
می توان از نقش و ارزش گاو در شاهنامه در دوران ضحاک که گاو وسیله ای می شود تا فریدون نوزاد زنده بماند و از شیر گاو (که برمابه نام داشته است) برای خوراک آن نوزاد استفاده شده است و بنابراین گاو در آنجا یک نقش مهم و ارزنده برالی ایرانیان می بابد و … نیز در جاهایی که گرزهای گران و ارزنده و کارساز سران ایران، گاوگون بوده است و در دست گرز گاوسار داشته اند:
کمر بستن و رفتن شاهوار به چمگ اندرون گرزه ی گاوسار
یا در جای دیگر:
فریدونش را نیز با گاوسار بفرمود کردن بر آنجا نگار
و حالا توجه کنیم به اهمیت و ارزش گاو نزد مردمان هندوستان و سایر نشانه های مشترک در علاقه مندی های دیرینه ی دو ملت می توان پی برد که سرچشمه ی تمدن هندویان و سرگذشت آن ها در دوردست های تاریخ با نیاکان ایرانی ما یکی بوده است.
نیز در تاریخ هند با حاکم قدرتمندی به نام «آشوکای بزرگ» برخورد می کنیم که وی در تمام جنبه های هنری و اجتماعی و سامانه ی اداری از هخامنشیان ایران الهام گرفته است.برای نمونه می توان از آثار بسیار مهم حجاری این دوره مانند پیکره جهار شیر (نماد ملی هند) نام برد که بسیار تأثیر گرفته از سنگ کاری تخت جمشید می باشد.
در سده سیزدهم میلادی، مسلمانان شهر دهلی را تصرف مردند و اولین حکومت مسلمانان به نام دوران سلطنت غلامان مسلمان را بنیان گذاشتند و اسلام به طور رسمی بر هند جاکم شد.در سال ۱۵۲۶ بائر از نوادگان تیمور گوکانی بر هند تسلط یافت و سلسله گورکانیان یا امپراتوری مغولی هند را بنیان گذاشت.
در یک بلوای داخلی که در سده هجدهم در ایران به وجود آمد و گروهی از ایرانیان افغانی طغیان کرده و پس از ارتکاب برخی جرائم در پایتخت، به هندوستان فرار کردند، نادرشاه برای دستگیری و مجازات آن یاغیان به هندوستان رفتن و در سال ۱۷۳۹ وارد آنجا شد و باوجود پیروزی کامل بر هندوستان هم چنان تاج شاهی یرا بر سر محمدشاه از آخرین پادشاهان سلسله ی مذکور باقی گذاشت.پژوهشگران تاریخ بر این باور هستند که اگر آن روز نادرشاه تاج پادشاهی هندوستان را بر سر پسرخود یا یکی از سرداران سپاه ایران کی گذاشت، با توجه به زمینه ی فراوانی که از پیش نیز در هندوستان فراهم بود، امروز به دلیل تعداد زیاد سخنوران پارسی گوی، زبان اینترنت فارسی بود و چه بسا هرگز استعمار انگلیس نمی توانست با عنوان «کمپانی هند شرقی» سرزمین هند را به تصرف و استثمار خود درآورد.