کورش یک‌سال پس از فتح بابل برای درگذشت پادشاه بابل عزای ملی اعلام نمود؛ برای کسی که دشمن خودش بود. او مطابق رسم آزادمنشی‌اش و برای اینکه ثابت کند که هدف فتح و جنگ و کشتار ندارد و تنها به‌عنوان پادشاهی که ملتش او را برای صلح پذیرفته‌اند قدم به بابل گذاشته است و در آنجا تاجگذاری نمود. او آمده بود تا به آنان آزادی اجتماعی و دینی و سیاسی بدهد.
در همین حین کتیبه‌های شاهان همزمانِ او، از برده‌داری و تکه‌تکه‌کردن انسان‌های بی‌گناه و بریدن دست و پای آنان خبر می‌دهد.