ایران و روابط بین الملل
گفتار دوم:تاریخ
بر اساس اسناد تاریخی موجود، ایران دارای طولانیترین تاریخ در بین همه ی کشورهای دنیا می باشد و این تاریخ به گونه ای است که در وهله اول پذیرش آن برای افراد ناآشنا اندکی سخت می باشد ولی واقعیات تاریخی و اسناد معتبر نشانگر آن است که دست کم دوازده هزار سال تاریخ تمدن در ایران وجود دارد.که البته دانستن بخشی از آن نیاز به تخصص های ویژه دارد و لذا در اینجا به طور گذرا به هزاره های آن اشاره می کنیم.
«با آگاهی هایی که امروزه به دست آورده ایم، لقب هزاره ی چهارم ، به ترتیب عبارتند از :
ایران ویج، جنگ وی ونگ هان، کوچ(مهاجرت) که این دوران بیشتر مربوط به دوران آغازین استقرار نیاکان ما در فلات ایران است.دوران های پس از کوچ ایرانیان از ایران ویج (سرزمین آغازین ویژه ایرانیان) نیز روشن است .که آن دوران ها به طور معمول به قسمت های هزار ساله تقسیم شده و بر روی هر هزاره نام یکی از برجسته ترین شخصیت های آن را گذارده اند»
چنانکه دوران کیومرث، هوشنگ، تهمورث جمشید،ضحام،فریدون و این ها همه نشانه، نماد و نام یکی از دوره های هزار ساله است و یکی از رموز کتب تاریخی قدیمی از جمله شاهنامه نیز همین است.
به هر حال این تاریخ کهن ادامه دارد تا اینکه در حدود چهار هزار سال پیش در زمان لهراسبیان، گشتاسب به کیش جدید (یعنی زرتشتی گری) می گراید و به دنبال این واقعه جنگ های جدیدی بین ایرانیان و تورانیان به وجود می آید و سرانجام پس از یک گسست تاریخی به دوران مادها می رسیم و پس از مادها هخامنشیان که از آن به بعد دیگر بر همگان معلوم است و نیازی به تکرار نیست.آنچه مسلم است ، ایرانیان عهد کهن را عقیده بر آن بود که جهان را دوازده هزار سال عمر است و پس از هر دوازده هزار سال جهان به پایان می رسد و عصر نوین و ناشناسی آغاز می گردد و این دوازده هزار سال در دوران ساسانیان پایان می پذیرفت. یکی از دلایل اصلی هم که ساسانیان آثار تاریخی پیشینیان و به خصوص و به ویژه اشکانیان را تا آن جا که توانستند از بین بردند، همین مطلب بود که در اذهان عموم، دوران آنان را از تاریخ بزدایند تا ازنظر روانی، مردم را امیدوار به بقای خود نمایند و مردمان را در انتظار یک تحول بزرگ و بالطبع از بین رفتن ساسانیان نگذارند.لذا به این ترتیب می توان گفت هم اکنون تاریخ ایران در هزاره چهاردهم خود است.