ایران وهند:
الف:روابط:
به قول زنده یاد جواهر لعل نهرو،«روابط بین دو کشور ایران و هند یک داستان کهنه تاریخ عالم است»
قدمت و دیرینگی روابط فرهنگی و اجتماعی ایرانیان و هندیان همان طور که پیشتر هم اشاره شد بسیار قدیمی است و شاید بشود گفت از آغاز تشکیل جامعه هندی، ایرانیان با انان در ارتباط دوستانه بوده اند.البته باید توجه داشت که در دورانی که هند تحت سیطره ی استعمار انگلیس بود، آسیب های فراوانی بر پیوندهای دیرینه ی فرهنگی ایران و هند وارد شد.
اما به هر حال در دوران جدید باید گفت در سال ۱۹۴۷ یک هیئت بلند پایه ی ایرانی در کنفرانس آسیایی که در دهلی نو برگزار شد، شرکت جست و علاقمندی خود را نسبت به کشور تازه استقلال یافته هند اعلام کرد.در سال ۱۳۲۸ قرارداد دوستی و مودت بین دولت ایران و هند انعقاد یافت.در سال ۱۳۳۴ شاه ایران به هندوستان سفر کرد.البته در مقطعی هندوستان از ایران به دلیل عضویت در پیمان سنتو گلایه مند شده بود ولی ان نگرانی به زودی رفع شد.
پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ نیز در مجموع روابط ایران و هند خوب بوده است.
آنچه که باید اینجا گفت این است که موقعیت هردو کشور هند و ایران در جهات گوناگون به گونه ایست که مصلحت و منفعت آنان ایجاد می کنند تا به هم نزدیک شوند و از امکانات و توانمندی یکدیگر استفاده کنند.
هندوستان هم اکنون با نخست وزیری اقای مودی گام های اساسی را برای پیشرفت و توسعه در همه زمینه گام برداشته است.
او به مردم هندوستان وعده داده است که:«من هند را بزرگترین کارخانه جهان خواهم کرد»
شواهد نیز نشان می دهد که او در همین راستا گام برمی دارد و با تلاش در جهت بهبود روابط خود با چین و نیز پاکستان و دعوت از نخست وزیر پاکستان در مراسم شروع به کار خود و و سایر اقدامات، نشان داده است که در تحقق وعده خود مصمم می باشد.اما برای رسیدن به هدف خود سه شرط دیگر ن یز لازم می باشد که عبارتند از:
۱٫وجود نیروی انسانی ارزان
۲٫مواد خام(برای تأمین انرژی)
۳٫بازار
در خصوص مورد اول به نظر می رسد با توجه به وجود جمعیت جوان هند مشکل نداشته باشد.به خصوص که می گویند در این کشور هم اکنون پنجاه میلیون جوان نزدیک به بیست و پنج سال آماده کار وجود دارد.امادر خصوص موضوع دوم مواد خام و انرژی، باید یادآور شد به میزان فعالیت بیشتر اقتصادی انرژی بیشتری نیز مورد نیاز خواهد بود.در حال حاضر هندوستان بخشی از نفت خام مورد نیاز خود را از طریق آفریقا تأمین می کند.بدیهی است که با وجود ایران می تواند مشکل خود را از این طریق بهتر حل کند.اگرچه در حال حاضر به جهت وضعیت جهان و ایجاد انواع تحریم ها علیه ایران، هندوستان برخلاف میل خود ناچار به ملاحظه ی حال امریکا و رعایت تحریم ها می باشد.اما در یک نگاه کلان به هر صورت به صرفه و صلاح هندوستان است که ایران را به عنوان بهترین محل تأمین انرژی خود در نظر داشته باشد.
در خصوص نیاز سوم یعنی بازارهای اصلی برای کالاهای هندی باشد.کما اینکه در حال حاضر نیز تا حد زیادی چینن هست.
انچه مسلم است موقعیت جغرافیایی و پیشینه ی تاریخی فرهنگی و نوع بافت جمعیتی کشور هندوستان و ایران به گونه ای است که به صلاح هردو کشور است تا حد امکان با هم به گسترش روابط در انواع جهات آن بپردازند.البته با توجه به حضور و فعالیت گسترده اسرائیلی ها درهندوستان (به خصوص در گجرات) آنها ممکن است درروابط دو کشور اخلال ایجاد کنند.