در خصوص نامزدی در فقه اسلامی سابقه ای وجود ندارد . ظاهرا” قانون مدنی ایران در خصوص نامزدی، از قانون مدنی سوییس الهام گرفته است. در تعریف نامزدی میتوان گفت: نامزدی یا وعده ازدواج ،قراردادی است که بین دو نفر به منظور ازدواج در آینده بسته می شود. با توجه به آن که نامزدی یک قرار داد است و امکان دارد قبل از رسیدن به نتیجه نهایی که همان ازدواج است به نحوی از انحاء بر هم بخورد و به یکی از طرفین خساراتی وارد شود، هر یک از طرفین می توانند با رعایت حقوق مقرر در قانون تقاضای جبران خسارت نمایند.

با توجه به این که نکاح یک قرار داد مهم است و آثار خطیر به بار می آورد قانون گذار به مرد و زن امکان داده است که تا آخرین لحظه قبل از وقوع عقد از تصمیم خود بازگردند و وعده ازدواج را به هم زنند.